Opis

Plakat z reprodukcją patentu samochodu Ferrari F40 autorstwa Leonardo Fioravanti.

Na początku lat 80. XX wieku, Ferrari szukał modelu, który mógłby konkurować ze słynnym Porsche 959. Dyrektor generalny Ferrari, Giovanni Razelli, zlecił stworzenie samochodu, który wyprzedziłby swojego rywala. “Najszybszym samochodem sportowym na drodze musi być Ferrari” – powiedział. Ferrari F40 został tak nazwany z okazji 40-lecia Ferrari jako producenta samochodów i było ostatnim, zaprezentowanym przez 89 letniego wówczas Enzo Ferrari w czerwcu 1987 roku.

F40 opracowano na bazie eksperymentalnego GTO Evoluzione, wyścigowej wersji GTO. Został zbudowany w klasycznym stylu Ferrari, zbliżonym do samochodów wyścigowych Formuły 1. Jego wnętrze było do bólu proste i zawierało tylko niezbędne przyciski i instrumenty. Miało być przede wszystkim oszczędnie, lekko i funkcjonalnie – bez klimatyzacji, radia, skórzanych wykończeń, dywaników czy bagażnika z prawdziwego zdarzenia. Waga F40 to tylko 1155 kg, w tym kompozytowe drzwi ważące tylko 1,5 kilograma! Rozpędzała się do setki w około 3,5 sekundy. Od zera do 200 km/h w 11 sekund. Silnik generował moc 478 KM. Oficjalnie, było to pierwsze auto do jazdy po drogach publicznych, możliwe do kupienia w salonie sprzedaży, które rozwijało prędkość 200 mil na godzinę, czyli 322 km/h. Posiadał napęd na tylne koła i manualną 5-stopniowa skrzynia biegów.

Patent nr USD306274S został opublikowany w 1990 roku przez Urząd Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych.

Dodatkowe informacje