Już w starożytnym Rzymie nastąpił wyraźny podział na fryzjerstwo męskie i damskie. Wykwalifikowany fryzjer męski zwany był tonsorem i był dobrze prosperującym rzemiosłem. O kobiety dbały kypassis i ornatrix, rzymskie niewolnice, które obcinały, farbowały i układały włosy w modne w tych czasach warkocze i loki. Piękne, zadbane włosy stanowiły symbol zamożności i przynależności do klasy wyższej. Jednakże narzędzia fryzjerów były dość prymitywne (drewniane lokówki czy prymitywne brzytwy) i tym samym często procedury fryzjerskie były skazane na niepowodzenie.

Patent dotyczy fotela powszechnie używanego przez fryzjerów. Ma on na celu dostarczenie ulepszonego mechanizmu hydraulicznego do podnoszenia i opuszczania fotela, a także na zapewnieniu rozwiązań pomagających utrzymać fotel w jego górnym położeniu, gdy jest on unoszony przez mechanizm hydrauliczny. Ponadto przedstawia sprawdzone rozwiązania pozwalające kontrolować obrót fotela.

Patent nr US598877 A został opublikowany w 1898 roku przez Urząd Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych.