Ta oryginalna ilustracja z serii "Rośliny" została wykonana na zlecenie Słownika Powszechnego Historii Naturalnej przez francuskiego botanika i geologa Charles Henry Dessalines d’Orbigny, żyjącego w latach 1806-1876. Załączona grafika przedstawia paciorecznik (Canna speciosa). To rodzaj roślin z monotypowej rodziny paciorecznikowatych (Cannaceae).

Rozpowszechnione zostały na całym świecie uprawiane jako ozdobne, zwykle jako odmiany uprawne mieszańcowego pochodzenia. Byliny są o zróżnicowanej wysokości od kilkudziesięciu cm do zwykle 3 m, rzadko nawet 5 m. Nie posiadają typowej łodygi, jej rolę spełniają zwinięte u podstawy w rulon liście. Ze środka tej fałszywej łodygi wyrastają pędy kwiatowe. Pod ziemią mają bulwiaste kłącza, różnej wielkości i kształtu. Kwiaty zebrane w szczytowy kwiatostan przewyższający liście. Kwiaty są asymetryczne. Trzy listki zewnętrznego okółka okwiatu są trwałe, mają kolor zielony do czerwonego. Z trzech listków wewnętrznego okółka, jeden jest mniejszy, a wszystkie zrośnięte są u nasady w rurkę. Pojedynczy pręcik jest płatowato spłaszczony i ma pojedynczy pylnik umieszczony na krawędzi. Pozostałych 5 pręcików jest zredukowanych całkowicie lub rozwijają się jako płatkowate prątniczki, przy czym jeden zwykle jest okazały. Zalążnia jest dolna, trójkomorowa i zwieńczona jest płatkowato wykształconą szyjką słupka o brodawkowatej powierzchni znamienia. Kwiaty wydzielają nektar wabiący owady.